Maszyna księgowa IBM 407
Source: http://www.columbia.edu/cu/computinghistory/407.html
Maszyna księgowa IBM 407
Maszyna księgowa IBM 407 (1949). Była to ostatnia i najlepsza z całkowicie elektromechanicznych maszyn księgowych IBM (wcześniej znanych jako tabulatory ). Model 407 odczytuje talię kart dziurkowanych na zintegrowanym czytniku kart (po lewej), gromadzi sumy, podsumy lub inne proste statystyki w licznikach utworzonych z kół zębatych i drukuje wyniki na zintegrowanej 120-kolumnowej drukarce liniowej (w środku). Prędkość: 100 do 150 kart na minutę. Model 407 zastąpił wcześniejszą technologię druku typebar (stosowaną np. w 405) znacznie szybszym mechanizmem koła drukującego.
Podobnie jak w przypadku wszystkich urządzeń IBM do kart dziurkowanych, z wyjątkiem dziurkacza i sortownika, panel sterowania jest podłączony do panelu sterowania, aby określić szczegóły operacji: jakie kolumny kart czytać i co z nimi zrobić, jak sformatować raport. Chociaż 407 jest w rzeczywistości tylko dużą maszyną sumującą, program sterujący może zostać wykorzystany w kreatywny sposób; na przykład, jak opisał Roger L. Boyell w Programmed Multiplication on the IBM 407 , Journal of the ACM , tom 4, numer 4, październik 1957, strony 442-449. W 1955 roku model 407 został przystosowany do działania jako urządzenie wejścia/wyjścia dla komputera IBM 650 , a później pełnił podobną rolę w innych kalkulatorach IBM (takich jak CPC-II ) i komputerach ( 7090); podobno 407 służył nawet jako „zegar systemowy” dla 7094 Columbii .
Freda Stone’azauważa: „Prędkość była funkcją tego, co robiłeś. Jeśli po prostu wysyłałeś, czytałeś kartę i drukowałeś, maksymalna prędkość wynosiła aż 150 kart na minutę. Istniał model E8, który był oferowany z IBM 1620 do wykorzystania jako drukarka offline.Była to rozebrana jednostka, która przeskakiwała co trzeci cykl i była uszkodzona przy pracy z szybkością 100 kart na minutę.Przy zakupie 2 przekaźników (o ile dobrze pamiętam) i dodaniu zworki można było pokonać wyniszczający obwód i przywróć prędkość do 150 cykli na minutę”. Mike McCants, programista 1620 na Uniwersytecie Rice w latach 60. XX w., komentuje (listopad 2002 r.): „Jako osoba, która pomogła przeprowadzić taką modyfikację w 1963 r., moja pamięć jest trochę inna. W tym modelu E8 były już dwa dodatkowe przekaźniki. Celem dwóch dodatkowych przekaźników było zliczenie 1, zliczenie 2, a następnie spowodować zatrzymanie maszyny. W ten sposób prędkość drukarki 150 kart/minutę została spowolniona do 100 kart/minutę. O ile pamiętam, przeczytanie dokumentacji znajdującej się z tyłu obudowy i znalezienie sposobu ominięcia dwóch przekaźników i przywrócenia 407 znamionowej szybkości 150 kart/minutę zajęło nam około godziny. Stało się to około godzinę po zakończeniu instalacji maszyny przez SE :-) "
Panel sterowania miał około 16 cali kwadratowych, z metalowym obrzeżem i uchwytem do chwytania, zawierający matrycę otworów podzielonych na obszary funkcjonalne z małymi nadrukowanymi białymi etykietami. Aby zaprogramować maszynę do wykonania określonego zadania (takiego jak odczytanie talii kart, wydrukowanie każdej karty w określonym formacie, zsumowanie liczb w kolumnach 40–48 i wydrukowanie sumy), zastosowano przewody połączeniowe o różnych długościach i kolorach wstawiane w celu połączenia par otworów, takich jak kolumny kart z kolumnami drukarki, kolumny kart z akumulatorami i (zawsze) „CI do C”. Po zakończeniu programu otwierasz drzwi po prawej stronie, wkładasz panel sterowania, a następnie zamykasz drzwi; w ten sposób można łatwo wymieniać i wyłączać różne programy. W ten sam sposób zaprogramowano różne inne urządzenia IBM EAM i urządzenia rejestrujące jednostki.
Zdjęcie: Ze strony internetowej Gary'ego Ehemana z IBM, użyte za pozwoleniem. Programista centrali to jego tata. (Robiłem to samo w armii 10 lat później, ale ze znacznie mniejszą liczbą pasków.) Zdjęcie 407 na górze pochodzi z archiwum IBM, a zdjęcie programowe przedstawiało rekrutację do armii. A oto zdjęcia mojej starej instrukcji:
|
|
|
Podręcznik referencyjny IBM 407 1950 |
|
To był mój pierwszy „komputer”. Był rok 1965, byłem w armii w Europie.
